อาหารจีน หมายถึงอาหารที่ประกอบขึ้นตามวัฒนธรรมของชาวจีน ซึ่งรวมทั้งจีนแผ่นดินใหญ่ ไต้หวันและ ฮ่องกง ซึ่งมีหลากหลายชนิดตามแต่ละท้องถิ่น โดยทั่วไปนิยมรับประทานอาหารจานผักและธัญพืชเป็นหลัก นอกจากในราชสำนักที่จะมีอาหารประเภทเนื้อ อาหารที่รู้จักกัน เช่น ก๋วยเตี๋ยว ติ่มซำ หูฉลาม กะเพาะปลา วัฒนธรรมการกินเป็นการกินร่วมกันโดยอุปกรณ์การกินหลัก คือตะเกียบ

       อาหารจีนจะมีอุปกรณ์การทำหลักๆเพียงสี่อย่างคือ มีด เขียง กะทะก้นกลม และตะหลิว  สมัยชุนชิว-จั้นกั๋ว ได้เริ่มมีการแบ่งอาหารจีนเป็น 2 ตระกูลใหญ่ คือ อาหารเมืองเหนือ และอาหารเมืองใต้ กระทั่งต้นราชวงศ์ชิง ได้มีการแบ่งอาหารเป็น 4 ตระกูลใหญ่ ได้แก่
อาหารซันตง (หลู่ไช่)
อาหารเจียงซู (ซูไช่)
อาหารกวางตุ้ง (เย่ว์ไช่)
อาหารเสฉวน (ชวนไช่)
และปัจจุบันมี 8 ตระกูลใหญ่ โดยเพิ่ม
อาหารอันฮุย (ฮุยไช่)
อาหารฮกเกี้ยน (หมิ่นไช่)
อาหารหูหนัน (เซียงไช่)
อาหารเจ้อเจียง (เจ้อไช่)
และบางแหล่งก็แบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆตามมณฑลต่างๆ ได้อีกเช่น
อาหารเสฉวน เป็นอาหารรสจัดรวมทั้งรสเผ็ดร้อน ใช้เต้าซี่เป็นเครื่องปรุงมีเครื่องเทศมาก
อาหารกวางตุ้ง มักใช้น้ำมันหอยและผักมาก ปรุงเน้นการปรุงอาหารได้ดูสด รสชาตินุ่มนวล และมีอาหารประเภทติ่มซำที่เป็นรู้จักกันดี
อาหารฮกเกี้ยน มักใช้ข้าวหมักสีแดงสด โดยที่นำมาหมักเต้าหู้ยี้สีแดงมีน้ำซุปใสที่เก่าที่สุด
อาหารไหหลำ อาหารส่วนใหญ่มีเต้าเจี้ยวถั่วเหลืองและถั่วดำ เป็นเอกลักษณ์พิเศษ และใช้น้ำส้มปรุงรสได้
อาหารปักกิ่ง เน้นการทอดที่กรอบและนิ่มนวล แต่อาหารไขมันค่อนข้างสูง ทั้งนี้เพราะภูมิอากาศที่หนาวเย็น
อาหารซัวเถา เน้นในการตุ๋นและเคี่ยวเปื่อย รสชาติของอาหารที่เปื่อยนุ่มจนแทบละลายเมื่อถูกลิ้น

       การบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพของจีนมีมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์พร้อมกับการใช้ยาเพื่อรักษาโรคจากนั้นได้พัฒนาขึ้นตามลำดับในสมัยราชวงศ์ชางและโจว จนเจริญรุ่งเรืองยิ่งในสมัยราชวงศ์ถังซึ่งมีการรวบรวมตำราซึ่งเกี่ยวข้องตั้งแต่สมัยราชวงศ์โจว ฉิน ฮั่น และจิ้นไว้ ครั้นถึงสมัยซ่ง หยวน หมิง และชิง ก็ยังมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง และมีทฤษฎีว่าด้วยอาหารเพื่อสุขภาพอย่างเป็นระบบ
ต่อมาสมัยสาธารณรัฐจีน
       อาหารเพื่อสุขภาพก็พัฒนาไปพร้อนกับการรักษาโรคแบบแพทย์จีนแผนโบราณและยังมีตำราที่เกี่ยวข้องออกมาเป็นจำนวนมาก เช่น เจียถิงฉืออู้เหลียวฝ่า(การใช้อาหารเพื่อบำบัดโรคในครอบครัว)  จี๋ปิ้งหยิ่นจื่อหนาน(คู่มือการใช้อาหารเพื่อบำบัดโรค)โจงกว๋อฉือเหลียวต้าเฉวียน(ประมวลความรู้ว่าด้วยการใช้อาหารเพื่อบำบัดโรคของจีน
     ในปัจจุบันมีอาหารเพื่อสุขภาพหลายชนิดวางจำหน่ายในท้องตลาด และมีภัตตาคารเป็นจำนวนมากที่ใช้อาหารเครื่องยาจีน
เป็นตัวโฆษณาเพื่อดึงดูดลูกค้าแสดงให้เห็นว่าอาหารบำรุงสุขภาพของจีนนั้นได้รับความนิยมจากผู้คนโดยทั่วไป  อาหารจีนจะประกอบด้วยเครื่องปรุงหลักที่เป็น อาหารหลายๆ ชนิดซึ่งสาเหตุคือชาวจีนชอบค้นหาของแปลกๆ เจ้าความคิดและใช้ทุกอย่างที่บริโภคได้ในการประกอบอาหารเพื่อการอยู่รอด อาหารของคนจีนส่วนใหญ่จะประกอบขึ้นด้วยอาหารหลักที่แต่ละภาคจะสามารถปลูกหรือผลิตได้ เช่น ข้าว ก๋วยเตี๋ยว หมั่นโถว ซาลาเปา เป็นต้น จะมีการใส่ผักและปรุงรสด้วยซอส การใส่เนื้อสัตว์ จะใส่เพียงเล็กน้อย โดยหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ เท่านั้น ยกเว้นในโอกาสพิเศษจะเห็นได้ว่ามีเครื่องปรุงอาหารบางชนิดที่นึกไม่ถึง เช่น กระเพาะปลา หูฉลาม ชาวจีนก็นำมาใช้ประกอบอาหาร หรือแม้แต่อาหารที่หายากหรือวิธีการเตรียมที่ยาก ชาวจีนก็ยังนำมาประกอบอาหาร เช่น รังนก รังนกเป็นอาหารที่หายาก ไม่ได้ทำจากกิ่งไม้เหมือนรังนกทั่วไป แต่ทำจากน้ำลายของนกนางแอ่น ที่พ่อและแม่นกจะช่วยกันสร้างรังเพื่อจะวางไข่ โดยจะช่วยกันสำรอกน้ำลาย ออกมาจากต่อมน้ำลาย ๒ ข้างที่อยู่ใต้ลิ้นให้ได้ปริมาณที่มากพอ เป็นเมือกเหนียวๆ ใสๆ เมื่อแห้งจะสานติดกันเป็นแผ่น สำหรับให้นกวางไข่และสามารถฝักไข่ได้ ซึ่งชาวจีนเชื่อกันว่า รังนกเป็นอาหารบำรุงกำลัง ดังนั้นซุปรังนกจึงใช้เป็นอาหารที่เสิร์ฟในงานเลี้ยงที่สำคัญ เพราะฉะนั้นงานเลี้ยงจะมีความสำคัญหรือยิ่งใหญ่เพียงใด จึงตัดสินได้ที่รายการอาหารซึ่งบ่งบอกถึงการให้เกียรติแขกมากน้อยเพียงใด

          อาหารจีนจะมีกฎแน่นอนในการใส่เครื่องปรุงที่เหมาะสมในอาหารแต่ละชนิด และนำอาหารนั้นไปเป็นอาหารที่เหมาะสมกับมื้ออาหาร เพราะเครื่องปรุงบางชนิดจะกลมกลืนเฉพาะอาหารบางอย่างและวิธีการประกอบอาหารบางชนิดเท่านั้น


 
        อาหารจีน มีรสชาติเป็นกลางไม่โดดเด่นไปทางใดทางหนึ่ง ยกเว้นอาหารจากเสฉวนจะมีรสเผ็ด ลักษณะของอาหารจีนจะแตกต่างกันไปตามการปรุงในแต่ละภูมิภาค เป็ดปักกิ่งเป็นอาหารที่ถือกำเนิดจากเมืองปักกิ่ง เป็นหนึ่งในอาหารจีนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด หนังเป็ดถูกย่างจนกรอบ จากนั้นจะถูกเฉือนให้เป็นชิ้นบางๆ กินกับแผ่นแป้ง ต้นหอมแตงกวาหั่นชิ้นยาวและน้ำจิ้ม ข้นเหนียว ส่วนดิมซำ เป็นอาหารว่างของชาวจีนกวางตุ้ง นิยมกินกับน้ำชา