อาหารกับข้าวเจ๋อเจียง

อาหารกับข้าวเจ๋อเจียง

รสชาติ          มี 3 รสชาติ คือ รสชาติเมืองหางโจว รสชาติเมืองหนิงโป รสชาติ เมืองสาวซิง อาหารกับข้าวหางโจวมีชื่อดังที่สุด

ลักษณะพิเศษ     รสชาติจืด ๆ ไม่ชอบใส่ซีอิ๊ว

กับข้าวที่มีชื่อดัง   ไก่ขอทาน ปลาเปลี้ยวหวานทะเลสาปซีหู ผัดกุ้งหลงจิ่ง

อาหารกับข้าวหูหนาน

 อาหารกับข้าวหูหนาน

รสชาติ              รสชาติเผ็ดมากและเผ็ดหลายอย่าง เช่น เผ็ดเปรี้ยว เผ็ดหอม ๆ และเผ็ดเปรี้ยวหวาน

กับข้าวที่มีชื่อดัง       ฮื้อฉี่ตุ๋นใส่ซีอิ๊ว

อาหารกับข้าวฮกเกี้ยน

อาหารกับข้าวฮกเกี้ยน

รสชาติ       ได้วิวัฒนาการจากอาหารกับข้าวเมืองฝูโจว ฉวนโจวและเมือง เซี่ยเหมินโดยมีอาหารกับข้าวเมืองฝูโจวเป็นตัวแทน

ลักษณะพิเศษ         ส่วนใหญเป็นซีฟู๊ต มีซีฟู๊ตเปรี้ยวหวานและเผ็ด เป็นต้น

กับข้าวที่มีชื่อดัง       ไก่หิมะ ปลาน้ำส้ม ปลาผัดซีอิ๊ว

อาหารกับข้าวอันฮุย

อาหารกับข้าวอันฮุย

รสชาติ               เป็นรสชาติในภาคใต้มณฑลอันฮุยตามสองฟากฝั่งแม่น้ำแยงซีและแม่น้ำหวายเหอ

ลักษณะพิเศษ         ชอบใส่หมูแฮมและน้ำตาลกรวด เก่งในการคุ๋น

กับข้าวที่มีชื่อดัง       ไก่ย่างฝูลี่จี๊ (ไก่ย่างฝูลี่จี๊ )

อาหารกับข้าวเสฉวน

อาหารกับข้าวเสฉวน

รสชาติ         มีสองรสชาติด้วยกัน คือ รสชาติเฉิงตูและรสชาติฉงชิ่ง

ลักษณะพิเศษ   รสชาติเข้มข้น เผ็ดมาก

กับข้าวที่มีชื่อดัง  ผัดชิ้นไก่เผ็ดหวาน ผัดเส้นหมูเผ็ดหวาน ผัดกุ้งเผ็ดหวาน

อาหารกับข้าวกวางตุ้ง

อาหารกับข้าวกวางตุ้ง

รสชาติ         มี 3 รสชาติ คือ รสชาติเมืองกวางโจว รสชาติเมืองแต้จิ๋ว รสชาติเมืองตงเจียง โดยมีอาหารกับข้าวเมืองกวางโจวเป็น ตัวแทน

ลักษณะพิเศษ         เก่งในการทอดและการตุ๋น มีรสชาติจืด ๆ กรอบ ๆ และหวาน ๆ

กับข้าวที่มีชื่อดัง       หมูหัน หมูทอดเปรี้ยวหวาน ฟักนึ่งใส่หมูหรือรวมมิตร

อาหารกับข้าวเจียงซู

อาหารกับข้าวเจียงซู

รสชาติ         ได้วิวัฒนาการจากอาหารกับข้าวเมืองหยางโจว ซูโจวและนานกิง

ลักษณะพิเศษ    ให้ความสำคัญต่อซุบ เก่งในการตุ๋น

กับข้าวที่มีชื่อดัง   ซุบขาหมู ซุบลูกชิ้นกุ้ง

อาหารกับข้าวซานตง

อาหารกับข้าวซานตง
รสชาติ         ประกอบด้วยรสชาติเมืองจี่หนานกับภาคตะวันออกมณฑลซานตง
ลักษณะพิเศษ   รสชาติเข้มข้น ชอบใส่ต้นหอมและหัวกระเทียม
กับข้าวที่มีชื่อดัง  ปลาหลีฮื้อเปรี้ยวหวาน หอยสังฆ์ผัดซีอิ๊ว

อาหารจีน หมายถึงอาหารที่ประกอบขึ้นตามวัฒนธรรมของชาวจีน ซึ่งรวมทั้งจีนแผ่นดินใหญ่ ไต้หวันและ ฮ่องกง ซึ่งมีหลากหลายชนิดตามแต่ละท้องถิ่น โดยทั่วไปนิยมรับประทานอาหารจานผักและธัญพืชเป็นหลัก นอกจากในราชสำนักที่จะมีอาหารประเภทเนื้อ อาหารที่รู้จักกัน เช่น ก๋วยเตี๋ยว ติ่มซำ หูฉลาม กะเพาะปลา วัฒนธรรมการกินเป็นการกินร่วมกันโดยอุปกรณ์การกินหลัก คือตะเกียบ

       อาหารจีนจะมีอุปกรณ์การทำหลักๆเพียงสี่อย่างคือ มีด เขียง กะทะก้นกลม และตะหลิว  สมัยชุนชิว-จั้นกั๋ว ได้เริ่มมีการแบ่งอาหารจีนเป็น 2 ตระกูลใหญ่ คือ อาหารเมืองเหนือ และอาหารเมืองใต้ กระทั่งต้นราชวงศ์ชิง ได้มีการแบ่งอาหารเป็น 4 ตระกูลใหญ่ ได้แก่
อาหารซันตง (หลู่ไช่)
อาหารเจียงซู (ซูไช่)
อาหารกวางตุ้ง (เย่ว์ไช่)
อาหารเสฉวน (ชวนไช่)
และปัจจุบันมี 8 ตระกูลใหญ่ โดยเพิ่ม
อาหารอันฮุย (ฮุยไช่)
อาหารฮกเกี้ยน (หมิ่นไช่)
อาหารหูหนัน (เซียงไช่)
อาหารเจ้อเจียง (เจ้อไช่)
และบางแหล่งก็แบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆตามมณฑลต่างๆ ได้อีกเช่น
อาหารเสฉวน เป็นอาหารรสจัดรวมทั้งรสเผ็ดร้อน ใช้เต้าซี่เป็นเครื่องปรุงมีเครื่องเทศมาก
อาหารกวางตุ้ง มักใช้น้ำมันหอยและผักมาก ปรุงเน้นการปรุงอาหารได้ดูสด รสชาตินุ่มนวล และมีอาหารประเภทติ่มซำที่เป็นรู้จักกันดี
อาหารฮกเกี้ยน มักใช้ข้าวหมักสีแดงสด โดยที่นำมาหมักเต้าหู้ยี้สีแดงมีน้ำซุปใสที่เก่าที่สุด
อาหารไหหลำ อาหารส่วนใหญ่มีเต้าเจี้ยวถั่วเหลืองและถั่วดำ เป็นเอกลักษณ์พิเศษ และใช้น้ำส้มปรุงรสได้
อาหารปักกิ่ง เน้นการทอดที่กรอบและนิ่มนวล แต่อาหารไขมันค่อนข้างสูง ทั้งนี้เพราะภูมิอากาศที่หนาวเย็น
อาหารซัวเถา เน้นในการตุ๋นและเคี่ยวเปื่อย รสชาติของอาหารที่เปื่อยนุ่มจนแทบละลายเมื่อถูกลิ้น

       การบริโภคอาหารเพื่อสุขภาพของจีนมีมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์พร้อมกับการใช้ยาเพื่อรักษาโรคจากนั้นได้พัฒนาขึ้นตามลำดับในสมัยราชวงศ์ชางและโจว จนเจริญรุ่งเรืองยิ่งในสมัยราชวงศ์ถังซึ่งมีการรวบรวมตำราซึ่งเกี่ยวข้องตั้งแต่สมัยราชวงศ์โจว ฉิน ฮั่น และจิ้นไว้ ครั้นถึงสมัยซ่ง หยวน หมิง และชิง ก็ยังมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง และมีทฤษฎีว่าด้วยอาหารเพื่อสุขภาพอย่างเป็นระบบ
ต่อมาสมัยสาธารณรัฐจีน
       อาหารเพื่อสุขภาพก็พัฒนาไปพร้อนกับการรักษาโรคแบบแพทย์จีนแผนโบราณและยังมีตำราที่เกี่ยวข้องออกมาเป็นจำนวนมาก เช่น เจียถิงฉืออู้เหลียวฝ่า(การใช้อาหารเพื่อบำบัดโรคในครอบครัว)  จี๋ปิ้งหยิ่นจื่อหนาน(คู่มือการใช้อาหารเพื่อบำบัดโรค)โจงกว๋อฉือเหลียวต้าเฉวียน(ประมวลความรู้ว่าด้วยการใช้อาหารเพื่อบำบัดโรคของจีน
     ในปัจจุบันมีอาหารเพื่อสุขภาพหลายชนิดวางจำหน่ายในท้องตลาด และมีภัตตาคารเป็นจำนวนมากที่ใช้อาหารเครื่องยาจีน
เป็นตัวโฆษณาเพื่อดึงดูดลูกค้าแสดงให้เห็นว่าอาหารบำรุงสุขภาพของจีนนั้นได้รับความนิยมจากผู้คนโดยทั่วไป  อาหารจีนจะประกอบด้วยเครื่องปรุงหลักที่เป็น อาหารหลายๆ ชนิดซึ่งสาเหตุคือชาวจีนชอบค้นหาของแปลกๆ เจ้าความคิดและใช้ทุกอย่างที่บริโภคได้ในการประกอบอาหารเพื่อการอยู่รอด อาหารของคนจีนส่วนใหญ่จะประกอบขึ้นด้วยอาหารหลักที่แต่ละภาคจะสามารถปลูกหรือผลิตได้ เช่น ข้าว ก๋วยเตี๋ยว หมั่นโถว ซาลาเปา เป็นต้น จะมีการใส่ผักและปรุงรสด้วยซอส การใส่เนื้อสัตว์ จะใส่เพียงเล็กน้อย โดยหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ เท่านั้น ยกเว้นในโอกาสพิเศษจะเห็นได้ว่ามีเครื่องปรุงอาหารบางชนิดที่นึกไม่ถึง เช่น กระเพาะปลา หูฉลาม ชาวจีนก็นำมาใช้ประกอบอาหาร หรือแม้แต่อาหารที่หายากหรือวิธีการเตรียมที่ยาก ชาวจีนก็ยังนำมาประกอบอาหาร เช่น รังนก รังนกเป็นอาหารที่หายาก ไม่ได้ทำจากกิ่งไม้เหมือนรังนกทั่วไป แต่ทำจากน้ำลายของนกนางแอ่น ที่พ่อและแม่นกจะช่วยกันสร้างรังเพื่อจะวางไข่ โดยจะช่วยกันสำรอกน้ำลาย ออกมาจากต่อมน้ำลาย ๒ ข้างที่อยู่ใต้ลิ้นให้ได้ปริมาณที่มากพอ เป็นเมือกเหนียวๆ ใสๆ เมื่อแห้งจะสานติดกันเป็นแผ่น สำหรับให้นกวางไข่และสามารถฝักไข่ได้ ซึ่งชาวจีนเชื่อกันว่า รังนกเป็นอาหารบำรุงกำลัง ดังนั้นซุปรังนกจึงใช้เป็นอาหารที่เสิร์ฟในงานเลี้ยงที่สำคัญ เพราะฉะนั้นงานเลี้ยงจะมีความสำคัญหรือยิ่งใหญ่เพียงใด จึงตัดสินได้ที่รายการอาหารซึ่งบ่งบอกถึงการให้เกียรติแขกมากน้อยเพียงใด

          อาหารจีนจะมีกฎแน่นอนในการใส่เครื่องปรุงที่เหมาะสมในอาหารแต่ละชนิด และนำอาหารนั้นไปเป็นอาหารที่เหมาะสมกับมื้ออาหาร เพราะเครื่องปรุงบางชนิดจะกลมกลืนเฉพาะอาหารบางอย่างและวิธีการประกอบอาหารบางชนิดเท่านั้น


 
        อาหารจีน มีรสชาติเป็นกลางไม่โดดเด่นไปทางใดทางหนึ่ง ยกเว้นอาหารจากเสฉวนจะมีรสเผ็ด ลักษณะของอาหารจีนจะแตกต่างกันไปตามการปรุงในแต่ละภูมิภาค เป็ดปักกิ่งเป็นอาหารที่ถือกำเนิดจากเมืองปักกิ่ง เป็นหนึ่งในอาหารจีนที่มีชื่อเสียงมากที่สุด หนังเป็ดถูกย่างจนกรอบ จากนั้นจะถูกเฉือนให้เป็นชิ้นบางๆ กินกับแผ่นแป้ง ต้นหอมแตงกวาหั่นชิ้นยาวและน้ำจิ้ม ข้นเหนียว ส่วนดิมซำ เป็นอาหารว่างของชาวจีนกวางตุ้ง นิยมกินกับน้ำชา